Tevbe duası; Kişi içinde taşıdığı nefis ve etrafında bulunan insi ve cinni şeytanların şerri ile mücadele ederek dünyadan en az hasarla geçip, asıl vatan olan ahirete göçmenin bilinci ile yaşar ve bu ölçüde bir hayat sürmeye çalışır. Her ne kadar gayret etse de hataya, gaflete düşebilir, günah işleyebilir. Asıl olan hata yapmamak değil, yaptığı hatanın, günahın, gafletin farkına varıp, tövbe ederek af ve mağfiret dilenerek, tekrar hataya düşmemek için çabalamaktır. Kişi aciz yaratılması sebebi ile hataya düşmeye meyillidir. Yaptığı hatayı, işlediği günahı ikrar edip itiraf etmek, hatayı kabullenmek insanı af mertebesine ulaştırdığı gibi kemalata erişme yolunda da büyük bir basamaktır. Kul olmanın idrakine varmanın yolunda atılmış en önemli adımdır.

Allah Rasulü (S. A. V.) dahi ismet sıfatına mazhar olmasına rağmen ümmetine örnek olmak için, günde yetmiş defa tövbe etmişlerdir. Kur'an'ı Kerim'de de tövbe edilmesi hususunda birçok ayet vardır. Bizlerde her an bilerek ya da bilmeyerek hataya düşmekten korkarak; aklımıza her geldiği anda, namazların ardından düzenli olarak tevbeye sarılmamız gerekmektedir.

Kısacık olması sebebi ile her an her durumda kolaylıkla okunabilecek tevbe-istiğfar duası şudur:

" Büyük Allah'ımdan affolunmamı isterim ve O'na tövbe ederim. "

"Fe amenna rabbena fağfir lena zunubena ve keffir anna seyyiatina ve teveffena meal ebrar. " - Ali İmran Suresi 193-

" ya Rabbi iman ettik günahlarımızı bağışla, kötülüklerimizi geç ve sonuna kadar bizi iyilerle beraber eyle. "

"Rabbimiz şüphesiz biz iman ettik, günahlarımızı bağışla ve bizi ateş azabından koru. "

"Rabbim beni affet bana merhamet et. Sen en hayırlı merhamet edensin. "

Estağfurullah estağfurullah estağfurullah el-azim el-kerim ellezi la ilahe illa hu. El-hayye'l -kayyumu ve etubu ileyk ve nes'eluhu't-tevbete ve'l-mağfirete ve'l-hidayete lena innehu huve't-tevvabu'r-rahim. Tevbeten abdin zalimin li nefsihi la yemliku li nefsihi mevten ve la hayaten ve la nuşura.

İlahi ya Rabbi; eğer bizim elimizden, dilimizden, gözümüzden, kulağımızdan, ayaklarımızdan, gönlümüzden ve sair azalarımızdan bilerek ya da bilmeyerek, her ne surette olursa olsun şirk, küfür, isyan vaki oldu ise biz onların cümlesine pişman olduk bir daha bilerek işlememeye azmettik ve söz verdik. Peygamberlerin evveli Adem Safiyyullah, ahiri bizim peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa (S. A. V.) ve bu iki peygamber arasında her ne kadar peygamber geçmiş ise cümlesine iman ettik, tasdik ettik; amenna ve saddakna.